به گزارش زیستنا به نقل از Michigan Medicine، مطالعه‌ای در دانشکده پزشکی دانشگاه میشیگان (Michigan Medicine) حاکی از آن است که رویکرد جدیدی از درمان با سلول‌های بنیادی که از آنتی‌بادی‌ها به‌جای داروهای سنتی سرکوب‌کننده سیستم ایمنی استفاده می‌کند، با قدرت سلول‌ها را در مغز موش حفظ می‌کند و توانایی آن را دارد که در کوتاه‌ترین زمان در کارآزمایی‌های انسانی به کار گرفته شود.
پژوهشگران در این مطالعه از آنتی‌بادی‌های مونوکلونال برای سرکوب سیستم ایمنی در موش‌ها استفاده کردند و نتایج این کار را با سرکوب سنتی سیستم ایمنی با استفاده از داروهای تاکرولیموس (Tacrolimus) و مایکوفنولات موفتیل (Mycophenolate Mofetil) مقایسه کردند. آن‌ها بقای سلول‌های بنیادی عصبی پیوند داده شده را با استفاده از لوسیفراز (Luciferase) ردیابی کردند. لوسیفراز پروتئینی است که سبب ایجاد درخشش در کرم‌های شب‌تاب می‌شود.
نتایج این مطالعه که در ژورنال Clinical and Translational Medicine منتشر شده است نشان می‌دهد سرکوب سیستم ایمنی با استفاده از آنتی‌بادی‌های مونوکلونال سبب بقای طولانی‌مدت سلول‌های بنیادی انسانی پیوند شده در مغز موش دست‌کم به مدت شش تا هشت ماه می‌شود. این در حالی است که در بیشتر حیوانات در صورت استفاده از داروهای استاندارد سرکوب‌کننده ایمنی، سلول‌های پیوند شده بیش از دو هفته زنده نمی‌ماند.
دکتر کوین چن (Kevin Chen)، نویسنده نخست این پژوهش، جراح مغز و اعصاب در دانشگاه میشیگان و استادیار جراحی مغز و اعصاب در دانشکده پزشکی دانشگاه میشیگان گفت: «این مطالعه مشخص می‌کند که به‌کارگیری آنتی‌بادی‌های مونوکلونال برای مطالعه درازمدت پیوند سلول‌های بنیادی در مغز و نخاع بهتر است.» وی می‌افزاید: «در هنگام استفاده از آنتی‌بادی‌های مونوکلونال سلول‌ها با تزریق کمتر و سمیّت کمتر ناشی از سرکوب سیستم ایمنی برای مدتی طولانی زنده ماندند. این وضعیت آزمایش‌ها و مطالعات بیشتری را روی روش‌های درمانی با سلول‌های بنیادی ممکن می‌سازد و امید بیشتری را برای آینده آن‌ها در علوم اعصاب به همراه می‌آورد.»
پژوهشگران به دنبال مبارزه با مانعی بودند که از دیرباز برای درمان با سلول‌های بنیادی در بیماری‌های عصبی مشکل‌آفرین بود و آن زنده نگه‌داشتن سلول‌ها هنگام آزمایش آن‌ها در مدل‌های حیوانی پیش‌بالینی بود. چن می‌گوید بسیاری از دانشمندان برای ممانعت از رد سلول‌های بنیادی به‌وسیله سیستم ایمنی جانوران به داروهای سرکوب‌کننده ایمنی تکیه کرده‌اند، اما آن‌ها در نهایت شکست می‌خورند و فرآیند را نابود می‌کنند.
وی اظهار داشت: «در بسیاری از این آزمایش‌ها، ما تنها مشاهده می‌کنیم که حدود یک‌سوم از جانوران که سلول‌ها را دارند زنده می‌مانند و راهی برای تفسیر نتایج نداریم.» وی ادامه داد: «این امر در درمان با سلول‌های بنیادی گران تمام می‌شود که این آزمایش‌ها را انجام داد و سلول‌های زنده را نداشت.»
داروهای سرکوب‌کننده ایمنی سنتی نسبت به آنتی‌بادی‌های مونوکلونال مورد استفاده در این مطالعه انتخاب‌گری کمتری دارند. این آنتی‌بادی‌های مونوکلونال دو پروتئین ایمنی را هدف قرار می‌دهند. این آنتی‌بادی‌ها تنها در معدودی از مطالعات درمان با سلول‌های بنیادی برای سیستم عصبی مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفته‌اند. بااین‌حال، این مطالعه بقای سلول را به مدت هشت ماه ردیابی کرد که یکی از طولانی‌ترین زمان‌های منتشرشده برای سلول‌های بنیادی در مغز و نخاع محسوب می‌شود.
دکتر اوا فلدمن (Eva Feldman) نویسنده ارشد این مطالعه، استاد برجسته دانشگاه میشیگان و مدیر نورونتورک (NeuroNetwork) برای درمان‌های نوظهور در دانشکده پزشکی میشیگان می‌گوید: این مطالعه زمینه را برای شناخت چگونگی ادغام سلول‌های بنیادی پیوند شده در مغز فراهم می‌کند. فلدمن گفت: «یافته‌های جدید ما کماکان از پیشرفت درمان‌های سلول‌های بنیادی در آزمایش‌های بالینی انسانی پشتیبانی می‌کند. درمان با سلول‌های بنیادی نور امیدی برای بیماری‌های عصبی است.»
منبع: Michigan Medicine
Journal Reference:
McGinley, Lisa M., Kevin S. Chen, Shayna N. Mason, Diana M. Rigan, Jacquelin F. Kwentus, John M. Hayes, Emily D. Glass, Evan L. Reynolds, Geoffrey G. Murphy, and Eva L. Feldman. “Monoclonal Antibody‐mediated Immunosuppression Enables Long‐term Survival of Transplanted Human Neural Stem Cells in Mouse Brain.” Clinical and Translational Medicine ۱۲, no. 9 (2022). https://doi.org/10.1002/ctm2.1046.