به گزارش زیستنا به نقل از SciTechDaily، برای نخستین بار، مطالعه جدیدی از تجزیه‌وتحلیل ایزوتوپ عنصر روی (Zinc) برای تعیین جایگاه نئاندرتال‌ها در زنجیره غذایی بهره برده است. یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که آن‌ها در واقع گوشت‌خوار (Carnivore) بوده‌اند.
آیا نئاندرتال‌ها گوشت‌خوار بوده‌اند؟ به گفته دانشمندان، این بحث همچنان ادامه دارد. برخی از پژوهش‌ها روی جرم دندان افراد شبه‌جزیره ایبریا (Iberian Peninsula) نشان می‌دهد که نئاندرتال‌ها به‌طور عمده گیاه مصرف می‌کرده‌اند، بااین‌حال مطالعات دیگری که در مکان‌های بیرون از ایبریا انجام شده است حاکی از آن است که آن‌ها تقریباً چیزی جز گوشت مصرف نمی‌کرده‌اند. اکنون محققان با استفاده از روش‌های تحلیلی جدید روی یک دندان آسیا متعلق به فردی از این گونه نشان داده‌اند که به نظر می‌رسد نئاندرتال‌ها در محوطه گاباسا (Gabasa site) در اسپانیا گوشت‌خوار بوده‌اند.
این مطالعه به رهبری پژوهشگری از مرکز ملی پژوهش‌های علمی فرانسه (CNRS) انجام شده است و نتایج آن در ژورنال Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.
برای تعیین جایگاه هر فرد در زنجیره غذایی، تاکنون دانشمندان معمولاً پروتئین‌های کلاژن استخوان را استخراج می‌کردند و ایزوتوپ‌های نیتروژن موجود در آن را تجزیه‌وتحلیل می‌کردند. بااین‌حال، این روش به طور معمول تنها در محیط‌های معتدل قابل استفاده است و به‌ندرت روی نمونه‌هایی با قدمت بیش از ۵۰ هزار سال کار می‌کند. هنگامی‌که این شرایط وجود نداشته باشند، تجزیه‌وتحلیل ایزوتوپ نیتروژن بسیار پیچیده یا حتی غیرممکن است. این وضعیت برای دندان آسیای به‌دست‌آمده از محوطه گاباسا که در این مطالعه تجزیه‌وتحلیل شد نیز وجود داشت.
کلویا ژوئن (Klevia Jaouen) محقق مرکز ملی پژوهش‌های علمی فرانسه و همکارانش با توجه به این محدودیت‌ها تصمیم گرفتند نسبت‌های ایزوتوپ عنصر روی موجود در مینای دندان را تجزیه‌وتحلیل کنند. مینای دندان ماده‌ای معدنی است که در برابر هر گونه تخریب مقاوم است. این نخستین باری بود که از این روش برای شناسایی رژیم غذایی نئاندرتال‌ها استفاده شد. هر چه نسبت ایزوتوپ‌های عنصر روی در استخوان‌ها کمتر باشد، احتمال بیشتری وجود دارد که آن‌ها به یک گوشت‌خوار متعلق باشند. این بررسی‌ها روی استخوان‌های جانورانی از همان دوره زمانی و منطقه جغرافیایی، از جمله گیاه‌خوارانی مانند خرگوش و بز کوهی (Chamois) و گوشت‌خوارانی مانند سیاه‌گوش و گرگ نیز انجام شد.
بر اساس این نتایج، نئاندرتال صاحب این دندان در محوطه گاباسا، به‌احتمال‌زیاد گوشت‌خواری بوده که خون طعمه خود را مصرف نمی‌کرده است.
در کنار داده‌های ایزوتوپی، استخوان‌های شکسته یافت شده در محل نشان می‌دهند که این فرد مغز استخوان طعمه خود را نیز بدون مصرف استخوان می‌خورده است. علاوه بر این، سایر ردیاب‌های شیمیایی نشان می‌دهد که آن‌ها پیش از دو سالگی از شیر گرفته می‌شده‌اند. همچنین بررسی‌ها نشان می‌دهد که این نئاندرتال احتمالاً در همان مکانی مرده است که در کودکی در آن زندگی می‌کرده است.
این روش جدید تجزیه‌وتحلیل ایزوتوپ روی در مقایسه با روش‌های پیشین، تشخیص بین همه‌چیزخواران و گوشت‌خواران را ساده‌تر می‌کند. دانشمندان امیدوارند این آزمایش را روی افرادی از محوطه‌های باستانی دیگر تکرار کنند تا نتیجه‌گیری‌هایشان را تأیید کنند. آن‌ها به‌طور خاص مایل‌اند تا نمونه‌ای را از محوطه پیر (Payre site) در جنوب شرقی فرانسه آزمایش کنند، جایی که تحقیقات جدید در آن در حال انجام است.
منبع: SciTechDaily
Journal Reference:
Jaouen, Klervia, Vanessa Villalba-Mouco, Geoff M. Smith, Manuel Trost, Jennifer Leichliter, Tina Lüdecke, Pauline Méjean, et al. “A Neandertal Dietary Conundrum: Insights Provided by Tooth Enamel Zn Isotopes from Gabasa, Spain.” Proceedings of the National Academy of Sciences ۱۱۹, no. 43 (October 25, 2022): e2109315119. https://doi.org/10.1073/pnas.2109315119.